Ik ging met een vriendin naar een Gezondheidsbeurs in november 2019. Dat vinden wij leuk, daar maken we dan een dagje uit van. Lezingen volgen, workshops volgen en mooi nieuwe producten bekijken en soms ook kopen. Het gekke is dat ik vind dat er op zo’n ‘Gezondheidsbeurs’ veelal over ziekte en kwalen wordt gesproken en bijna nooit over gezondheid.
Om die reden wilde ik graag een lezing volgen over een opleiding die gericht is op het leren denken in termen van gezondheid, zelfs als je je niet gezond voelt. Ik luisterde naar de woorden van de man die aan het vertellen was en vond het zeker interessant. Maar over 1 ding was ik het niet met hem eens en dat heb ik hardop duidelijk gemaakt.
Hij vertelde dat als je een aandoening hebt en je gaat daar informatie over opzoeken op internet en je kijkt op een forum of in een facebookgroep of iets dergelijks, dat je je dan alleen maar slechter gaat voelen omdat er zoveel over de aandoening wordt gedeeld. Ik zei daarop, hardop in de volle zaal, dat ik juist veel inspiratie kon vinden en me beter ging voelen, omdat ik juist zo graag de verhalen las van mensen die volledig hersteld waren van hun aandoening. Ik zie daarin de mogelijkheden die het ons allemaal en mijzelf, biedt.
De man vervolgde zijn verhaal voor nog ongeveer 20 minuten, nadat hij mij zei dat er altijd uitzonderingen waren. Na afloop, kwam er een vrouw op me af, die op de voorste rij had gezeten, zo’n 5 rijen voor mij. Ze zei: ‘ik heb iets voor jou en je moet maar kijken of het iets is wat bij je past’ en drukte een klein briefje in mijn hand. Ik reageerde nogal verbaasd: ‘Voor mij?’ ‘Ja’, zei ze en beende in hoge snelheid de zaal uit.
Op het briefje stond Bruno Gröning vriendenkring en omdat het zo’n klein briefje was stond er op de andere kant een datum geschreven en een plaatsnaam, ik geloof Apeldoorn, maar het kan ook Arnhem geweest zijn. Omdat ik het gevoel had dat de Goddelijke Energie mij een cadeautje toewierp ben ik naar de bijeenkomst in Apeldoorn gegaan.
Daar lieten ze die dag de documentaire film zien van het fenomeen Bruno Gröning. Ik moet zeggen dat het zonder verdere informatie nog wel onwennig was, maar uiteraard kreeg ik direct in de gaten dat dat precies was waar ik naar zocht, mooie verhalen over niet het ongoede, maar juist over herstel en gezondheid. In de pauze sprak ik met de gemeenschapsleidster die mij op de bellijst liet zetten voor de gemeenschap Castricum.
Wilma belde mij en na een gesprek over wat het precies inhoudt om onderdeel uit te maken van de vriendenkring en over wat Einstellen is en Regelungen zijn, heb ik een ‘normale’ bijeenkomst bijgewoond. Nog steeds voelde het onwennig en wist niet of ik me helemaal thuisvoelde in de vriendenkring.
Thuis vroeg ik de Goddelijke Energie om raad. ‘Geef me een teken’ vroeg ik, terwijl ik mijn kopje thee in de keuken aan het inschenken was. Ik liep toen naar mijn werkplek en zette mijn computerscherm aan. Facebook stond open en er stond een hele grote advertentie met een foto van Bruno direct in beeld. Toen wist ik uiteraard zeker dat ik ook de volgende bijeenkomst zou bijwonen en ondanks dat we elkaar nu niet fysiek in dezelfde ruimte ontmoeten, voel ik me toch steeds meer een vriendin worden en de leer en het einstellen helpt mij dagelijks om te denken zoals ik wil denken en me te voelen zoals ik me wil voelen en dat is iets waar ik me vanuit mijn cellen dankbaar voor voel. Ik voel me ook heel dankbaar dat alles in het universum zich heeft samengespannen om mij met de leer in contact te brengen.