Ik heb met mijn ex-vriend een gezamenlijke schuld van €37.500,- die is ontstaan doordat we een huis hebben moeten verkopen wat ontzettend onder water stond. Dat is het korte verhaal.
Maar niemands korte verhaal is natuurlijk het hele verhaal…
Het lange verhaal
Ik ging vrij vroeg het huis uit om mijn eigen plekje in de wereld te vinden. Toen ik 18 was woonde ik dus al op kamers (niet mijn eigen huis). Na een jaar, verhuisde ik naar het huisje van mijn oma die toen bij haar nieuwe vriend was ingetrokken (niet mijn eigen huis). Ik werd verliefd en ging samenwonen (niet mijn eigen huis). Na twee jaar ging dat mis en toen heb ik een tijdje op een bootje gewoond omdat er geen andere mogelijkheden waren (niet mijn eigen huis).
Ik kreeg een woning toegewezen via de sociale woningbouw (JEEEEJ, mijn eigen huis!)
Wat was ik toch gelukkig met mijn eigen plekje!
Word ik potverdorie toch weer verliefd… Hij wilde echt graag samenwonen en mijn huisje was daar te klein voor. Ik was nog jong en dacht dat het ook wel zo hoorde, dat je hoorde te gaan samenwonen. Dus ik ben overstag gegaan. Eigenlijk tegen mijn gevoel in. Ik wilde echt graag bij hem zijn, maar heb zo’n verdriet gehad bij het verlaten van mijn eigen huisje.
Ik ben bij hem ingetrokken. We hebben niet lang in dat huis gewoond, want het was een koophuis en in de eerste internetcrisis hebben we dat verkocht en hebben we mazzel gehad dat we een loting voor een huurwoning wonnen. Business ging na een tijdje weer beter en we vonden het een goed idee om weer een huis te gaan kopen. Mijn vriend had zijn oog laten vallen op het grootst mogelijk nog nieuw te bouwen huis in een nieuw te bouwen wijk. Gelukkig kregen we daar echt geen hypotheek voor.
Het werd dus een iets minder groot huis en voor de hypotheek hebben we evengoed nog wel behoorlijk wat capriolen moeten uithalen. In mijn ogen ging het allemaal nogal vreemd en ik had ook ernstige twijfels die ik ook heb uitgesproken, maar heb me toch laten overhalen om er mee door te gaan.
Omdat ik al eens had meegemaakt dat ik min of meer op straat stond met niets na een relatie, vond ik wel dat ik voor de helft eigenaar moest zijn van het huis. Dat leek me toen een slim idee. Als we dan uit elkaar zouden gaan, zouden we het huis verkopen of zou een van ons de ander uit kunnen kopen en geen van ons zou dan berooid achterblijven.
Mijn vriend had toen de gedachte dat hoe meer geld we in dat huis zouden pompen, hoe meer het uiteindelijk zou opleveren als we het zouden verkopen. Dit bleek later een hele verkeerde gedachte.
Tegen de tijd dat we ons huis konden gaan bewonen, bevond ons land zich in een zware economische crisis.
En het zou niet lang duren voordat onze relatie ook in een crisis belandde.
Het huis bleek nooit zoveel waard te zijn geweest als de hypotheek die we er op hadden. En toen we net uit elkaar waren, konden we het niet eens verkopen, omdat we allebei niet bij machte waren om de restschuld te dragen. In eerste instantie bleef hij zo goed en kwaad als het ging er zelf in wonen en later heeft hij het verhuurd toen hij werk kon krijgen in Brussel.
Ik heb me als woningzoekende ingeschreven bij de sociale woningbouw, maar de wachttijden in deze buurt bedragen gemiddeld 11 jaar, dus ik had niet zo maar weer een woning. We hebben dus ook nog een half jaar bij elkaar in huis moeten wonen toen we al uit elkaar waren. Op zich ging dat redelijk, maar ik merkte dat (vooral) hij er wel aan toe was om zijn eigen leven op te gaan pakken en voelde me in de weg zitten. Ik ben toen akkoord gegaan met illegale bewoning van een kantoorpand. Ondertussen was ik blut, werkloos en nu ook nog eens zonder partner. En omdat ik er illegaal woonde en er nog wel eens gecontroleerd werd, durfde ik ’s avonds mijn tanden niet met mijn elektrische tandenborstel te poetsen in de angst dat een of andere handhaver me zou horen.
Ondertussen had ik geen recht op hulp vanuit de gemeente omdat ik nog een duur huis op mijn naam had staan en kreeg geen enkele uitkering of ergens vergoeding voor. Ik viel tussen wal en schip.
Na een paar jaar kwam mijn ex met de melding dat het huis inmiddels echt verkocht moest worden, omdat hij definitief naar België zou verhuizen en de belastingregels lieten niet toe dat dat huis nog langer op zijn naam stond in deze hoedanigheid. Ik ben dus akkoord gegaan met verkoop van het huis. Ondanks dat ik niet zou weten wat er met mij zou gebeuren, aangezien ik nog steeds niet de mogelijkheid had om de restschuld te betalen of om een lening of zoiets af te sluiten. Uiteindelijk is dus het huis verkocht met een restschuld van €37.500.
Wat betekent dit voor mij?
Neem ik iemand iets kwalijk? Ben ik boos? Verdrietig? Vind ik dat ik het verdiend heb? Had ik dingen anders moeten doen?
Gelukkig heb ik in de tussentijd al van alles geleerd over de Wet van Aantrekkingskracht, vergeving en over het van jezelf leren houden. De hele situatie zou nu nooit meer kunnen ontstaan omdat ik nu meer van mijzelf houd. En daardoor beter naar mijn eigen gevoel luister, ongeacht wat een ander zegt. Dus bij twijfels bij het kopen van het huis, zou ik het nu niet meer doen, ongeacht wat een ander zegt. En ik zou ook niet zonder meer meer gaan samenwonen als ik zo’n verdriet voel bij het verlaten van mijn eigen plekje. Bij het zoeken naar andere woonruimte zou ik alleen nog maar kiezen voor een acceptabele oplossing, en zeker geen illegale.
Ik denk dat ik het mijn ex nog een beetje kwalijk neem dat hij het me zo moeilijk heeft gemaakt naar mijn eigen gevoel te luisteren, maar ik weet ook dat ik dat zelf heb toegestaan, en dat ik het dus mezelf moet kwalijk nemen, als ik het al iemand moet kwalijk nemen.
Dat doe ik overigens ook nog wel enigszins. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik niet genoeg naar mijn gevoel heb geluisterd. Ik heb steeds naar de gevoelens van anderen geluisterd en dat belangrijker geacht dan mijn eigen gevoelens. Daardoor heb ik echt het gevoel dat ik toen verkeerde keuzes heb gemaakt.
Hoe ga ik dit schuldenverhaal een andere wending geven? Daar schrijf ik een volgende keer over.
Heb jij ook een schuldenverhaal? En wat betekent dat voor jou?
Bron beeld:Designed by Freepik
