Soms heb je dromen die intenser zijn dan anderen, die meer blijven hangen en echt op je gevoel inwerken. Ik herken inmiddels dat dit boodschappen van mijn onbewuste ik zijn aan mijn bewuste ik. Dit soort dromen heb ik vaak als ik een periode met veel verandering doormaak.
In deze droom zag ik een kudde bisons verderop voorbij trekken. Ik voelde me vol ontzag voor deze prachtige en krachtige dieren. Ik keek om mij heen om dit gevoel te kunnen delen. Er waren familieleden, vrienden, kennissen en onbekenden om me heen. Ik stelde voor om dichter naar de kudde toe te gaan.
Iedereen begon richting de kudde te wandelen. Op dat moment realiseerde ik mij dat ik mijn bril en schoenen nog moest ophalen. Ik riep dat iedereen maar vast moest gaan en dat ik ze wel zou opzoeken. Nee, echt, komt in orde. De groep liep door richting de kudde.
Vervolgens heb ik de rest van de droom doorgebracht met zoeken naar het huis waar mijn bril dan zou moeten zijn, zoeken naar mijn bril, nog naar een of andere schuur om mijn schoenen op te halen, en vervolgens al struikelend en vallend en door mensen tegen gehouden wordend, over rivieren, bergen en door vuren heen gegaan om nooit meer mijn groep te vinden en nooit meer de kudde te zien.
Soms is het leuk om te dromen. En soms ook niet.
Betekenis
Maar wat betekent het nu? Hoe kan ik deze droom interpreteren?
De bison in de droom blijkt te staan voor manifestatie en overvloed. Jeej! Hoe gaaf is het om daar over te dromen?
Maar ik creeer in de droom nogal wat blokkades om daar dichter bij te komen.
Hoe verhoudt zich dat tot mijn wakende leven?
Ik interpreteer het als volgt: in mijn wakende leven probeer ik door middel van de wet van aantrekkingskracht overvloed te creeeren en manifesteren. Ik voel mijn verlangens en benoem deze, zo zet ik ze klaar in mijn ‘vortex’. Dat gedeelte gaat fantastisch! En de krachtige en stromende kudde bisons zijn daar de representatie van in mijn droom.
Vervolgens creeer ik in de droom dan allerlei blokkades voor mezelf om maar niet daarbij in de buurt te komen. Dus mijn creaties staan klaar, maar ik ga ze niet ophalen. Hoe dit in mijn wakende leven zit weet ik nog niet precies. Maar deze droom heeft me nu wel bewust gemaakt dat ik dit doe. Dit is de eerste stap voor het oplossen en ontcreeeren van deze blokkades.
In elk geval ken ik in mijn wakende leven het gevoel wel wat ik ook in de droom had: ‘Gaan jullie maar vast, ik kom jullie wel achterna, laat me jullie niet ophouden, nee, echt, ik red me wel!’ En dat is altijd omdat ik dan nog even iets ‘moet’, of even langer de tijd nodig heb of omdat ik eerst nog energie moet verzamelen ofzoiets. Iedereen gaat dan verder met z’n leven en gaat leuke dingen doen en ik mis die half of helemaal en vind mezelf dan achteraf zielig en alleen.
Wat heb ik geleerd?
- Dat ik altijd wordt bijgestaan door mijn onbewuste of mijn dreamteam in mijn passie voor het manifesteren van overvloed, waar ik onwijs dankbaar voor ben, omdat het me ook zegt dat dit mijn pad mag zijn.
- Wat is er mis mee om de groep te vragen even op mij te wachten?
- Maar als de vraag zou kunnen zijn ‘wat zou je in de volgende droom anders doen?’ dan zou ik antwoorden: ik zou de groep overtuigen om te blijven staan en de kudde bisons naar ons toe te laten komen. Dan hoef ik ook mijn bril en schoenen niet meer op te zoeken.
Even ‘on the side’ over deze periode en alle veranderingen die daarmee samen gaan: in oktober moest ik één van mijn honden laten inslapen. Ze was 15 jaar bij me en plotsklaps heel ernstig ziek geworden. Daarna ben ik in november verhuisd naar een hele andere omgeving, samen met mijn andere hondje. Dit hondje was zelfs al 16 jaar bij me, maar heb ik in maart ook moeten laten inslapen. Hij was fysiek nog heel gezond, maar blind geworden, zijn maatje kwijt en zijn vertrouwde omgeving kwijt en was zo angstig geworden dat het zelfs met 2 verschillende soorten medicijnen tegen de angst, op dubbele dosis, niet meer handelbaar was.
Omdat Boris de laatste maanden overal met mij naar toe ging en ik constant met hem bezig was (hij kon bijvoorbeeld zijn eigen waterbak niet meer vinden, dus daar moest ik hem dan heen brengen) waren mijn gedachten ook het grootste gedeelte van de tijd bij hem. Iedere stap die ik zette en iedere ademteug die ik nam was samen met Boris.
Nu hij er niet meer is, voelt het alsof mijn hele leven opnieuw gedefinieerd moet worden. Ik moet even de tijd nemen om opnieuw te bekijken wie ik eigenlijk ben, zonder honden en in een hele nieuwe omgeving.
